Tuesday, July 21, 2009

BRBF 2009 (vrijdag)

Een editie vol koningen en legendes, daar zou deze jubileum editie voor staan of m.a.w. een soort van bevestiging van 25 jaar BRBF. Weinig tot geen verrassingen en daar hoorde ik links en rechts toch wel wat over klagen. Maar soit, we lopen vooruit op wat een mooi 3 daagse van Peer moet worden.
De aftrap geven, ja we herhalen het meermaals, is nooit echt fun maar somebody’s got to do it zoals ze zeggen.

En als je dan Moonshine Reunion heet dan weet menig één dat dit zorgt voor een aftrap met flair,enthousiasme en klasse. Vaste gitarist Wan moest helaas verstek laten maar men vond een waardige vervanger bij Steff Peire , een gitarist die ook door elk water kan zwemmen. En dat heeft hij deze afgelopen vrijdag nog eens mogen bewijzen samen met Clark Kenis, Joris Govers en Jorge. Al vanaf de eerste noten zat het snor en konden wij en het reeds voltallig aanwezig publiek genieten van echte Southern boogie en Hilbilly. Een meer dan waardige opener en ze misstonden zeker niet tussen al de kings & legends.
Wil je op een vroeg tijdstip Nederlands op je weide dan moet je een serieuze streep rock met een vleugje blues boeken. En daarvoor staat o.a. de band Wolfpin van gitarist Marcel Scherpenzeel garant. Not my cup a tea en dus tijd om even links en rechts dag te zeggen en de innerlijke mens te spijzen.

Wat dan weer wel meer m’n ding is en me kan bekoren is de, momenteel in Nederland wonende, Amerikaanse Dede Priest. Ondertussen de afgelopen jaren al op menig festival te zien en te horen geweest maar te Peer gepakt en gezakt met een resem nieuwe songs en zelfs hier en daar een eigenzinnige cover van Poppa Chubby. Vergezeld op gitaar door Richard van Bergen, samen met drummer Jody van Oijen de enige 2 mannen die tijdens deze 25 jarige editie 2 x het podium mogen betrede. Hij speelde zich dan ook netjes in de kijker maar dat kunnen we zeker ook zeggen van toetsenman Govert van der Kolm. En de stem van Dede, die blijft groeien en boeien al vond ik ze in Peer net iets te schel klinken.



Vorig jaar nog aan het werk gezien tijdens Duvel Blues maar dan wel met eigen band, te Peer aanwezig met de Seatsniffers band aangevuld met onze eigen Mr T. Mike Sanchez moest dan ook een beetje op safe spelen en kon niet echt uithalen zoals hij dat op Duvel Blues wel kon doen. Een Seatsniffers bende die perfect in teken van speelde en een T die sober zijn ding deed maar meer ook niet. Zeker niet slecht en als afsluiter een show waar velen nog een tijdje over zullen spreken. Ik miste wel de aanstekelijkheid en het enthousiasme dat hij je voorschotelt met eigen band.
















Blueswalker
Meer foto's : Lady Blue