Dat The Electrophonics een feestje kunnen bouwen bewezen ze vorig jaar nog tijdens het Moulin Bluesfestival te Ospel. En in een mum van tijd stond ook in Peer de tent voor een eerste keer in lichterlaaie. Hun aanstekelijke swing zorgde ervoor dat het publiek dadelijk mee was en Stephan Hermsen maakte daar gretig gebruik van om het vuur nog wat meer aan het lont te steken. We kregen een hele resem songs uit hun eerste 2 cd’s maar ook enkele nieuwe songs die op hun binnenkort te verschijnen cd zullen staan. Een band die werkt met blazers heeft bij mij altijd een streepje voor, als alle arrangementen dan ook nog eens zo in elkaar steken dat alles klopt als een plaatje zeg ik dat het echte pro’s zijn. Een eerste bisser onder de naam ‘Your Cash Ain’t Nothing But Trash’ was hier dan zeker terecht op zijn plaats.
Elk jaar weer zorgt de organisatie van het BRBF voor enkele verrassingen en die eerste kwam uit het verre Canada en droeg de naam The Perpetrators. Een drieman sterke band die het grote podium vanaf de eerste seconde tot hun slagveld maakten. We kunnen blijven discussiëren over het feit of het nu blues was of niet, maakt me niet uit, de energie, het enthousiasme de gedrevenheid, alles klopte. Dat de drie heren ook nog eens multi-instrumentalisten zijn hebben ze vlug even bewezen door wisseling van de instrumenten. Af en toe deed een song me wat denken aan Guy Forsyth maar het zijn zeker geen copycats. De bluespuristen zullen waarschijnlijk een eerste maal hun hoofd geschud hebben en richting biertent gelopen zijn. Toch stond de muziektent meer dan behoorlijk vol en zag ik een publiek dat volop genoot van wat deze gasten brachten. Ze komen in het najaar terug naar België en wie hen vrijdag gemist heeft wil ik toch zeggen eens een optreden van hen mee te pikken.
Als afsluiter mochten Walter Broes en de zijnen voor een …tigste maal aantreden en ze hadden beloofd wat vrienden mee te brengen. Persoonlijk ben ik geen fan van hun stijl maar hun laatste cd vaart door andere wateren en kan me dan weer wel bekoren. Gelukkig brachten ze ook veel songs van die nieuwste cd. Maar niet alleen dat zorgde ervoor dat mijn nieuwsgierigheid aangewakkerd bleef, ook het feit dat ze dus een resem vrienden bij hadden. Al dadelijk mocht Ruben Block, onder andere bekend van Triggerfinger, als extra gitarist enkele songs meespelen. Dat Marc Thijs aka Mr T ook zou deelnemen was niet echt een groot geheim te noemen. Maar hij verraste wel vriend en vijand met zijn act de presence en zeker met zijn bluesy reggae versie van ‘I Can’t Stand The Rain’. Hierna mocht Ruben Block een song van CCR inzetten en zijn stem trok als 2 druppels water op die van Fogerty. Helaas ging het hierna wat meer richting pensenkermis met Jan De smet die zich kwam vervoegen. Jan De Smet is goed dat zal ik zeker beamen maar dan wel in zijn Nieuwe Snaar, hier vond ik hem niet echt op zijn plaats. En ook Nathalie Delcroix, zangeres van Laïs, kon me niet bekoren, haar stem klinkt schitterend als ze in koor zingt bij Laïs, helaas solo mist ze volgens mij wat kracht. Maar toch heb ik genoten van wat The Seatsniffers in het geheel brachten en samen met mij vele anderen.
Het voorgerecht is gesoupeerd en was licht verteerbaar, nu op naar het meer gangenmenu van zaterdag en zondag.
Meer foto's : Lady Blue
Blueswalker
