Peer, are you ready for the final day? Nog zeven namen te gaan en dat zit deze 24ste editie er al weer op helaas maar zover is het nog niet. Eerst moeten we nog de Key Frances Band passeren en die gaat dat zeker niet zonder slag of stoot laten gebeuren. Hij krijgt van mij alvast de prijs van uniekste verschijning on stage, gelukkig heeft mijn kapper wat meer ervaring. Maar we zijn hier niet op een modedefilé, gelukkig draait het hier vooral om de muziek en die kon me wel bekoren. Lekkere vettige blues met regelmatig een knipoog richting funk, af en toe wat grappen en grollen en vooral blijven bewegen is het motto van deze band. We zagen ook nog percussionist Gert Servaes die het geheel nog meer elan gaf.
Jon Cleary voorstellen zou eigelijk niet meer nodig mogen zijn, we kennen hem waarschijnlijk allemaal van zijn werk bij Bonnie Raitt. Het is niet alleen een klasse pianist maar hij beschikt ook nog eens over een paar stembanden om U tegen te zeggen. De man, afkomstig uit Engeland, woont al zowat heel zijn leven in New Orleans en dat kan je dan ook horen aan zijn muziek. Zuiders met uitstapjes richting soul en funk, we waanden ons even aan de overzijde van de grote plas. Geen tijd voor zware depressieve songs maar des temeer tijd voor party & goodtime songs. Voortreffelijk gitaarwerk en regelmatig funky baspartijen vlogen ons om de oren, Cleary is geen egotripper maar gunt elke muzikant een merendeel van de show. Zijn gesprek met ons.
Tijdens het optreden van Marc Broussard hebben we even de tijd genomen om wat te eten en ons zo te sterken voor wat er nog volgt.
Het podium werd opgebouwd voor Thorbjorn Risager en ik zag alweer koperwerk verschijnen, yes yes, dat beloofd. Deze Denen mochten al een cd opnemen met onzer eigen Marc Thijs en dat hebben ze ons toch nog even laten weten. Lekkere swing, jump blues met natuurlijk knappe arrangementen en daarbovenop een stem die lekker rauw klinkt. Zou dit dé verrassing van het weekend zijn? Wat mij betreft zijn ze genomineerd maar laat de massa daar maar over beslissen. En de massa ging uit z’n dak, genoot, joelde, danste en genoot nog meer. Deze heren weten een feestje te bouwen en dat gaan ze zonder twijfel nogmaals bewijzen in augustus tijdens (Ge)Varenwinkel bluesfestival. Een must see !!!!
Ian Siegal drie maal boeken in vijf jaar lokt natuurlijk reacties uit, dat weten ze in Peer ook maar het is inderdaad zo dat de man met zijn laatste cd Swagger overal ter wereld potten breekt. Hij loopt al sinds mei met enkele gekneusde ribben maar zijn drukke agenda kunnen hem niet tot rust dwingen. In Ospel was hij niet in goeden doen maar op de weide in Peer gaf hij weer als vanouds van leer. Kwatongen beweren dat de man geen lang leven beschoren is en er doen ook al geruchten de ronden dat zich leverproblemen beginnen voor te doen. Maar voor Ian Siegal is het leven één groot feest en bij dat feest horen nu eenmaal muziek, whisky en feesten. Aangezien zijn vaste drummer er niet kon bijzijn, de man was pas vader geworden, mocht Alain Bodry plaatsnemen achter de drums. En dat was toch wel even wennen want Ian Siegal brengt elke song weer net iets anders dan de avond ervoor. Als begeleiders hoor je dan ook constant de man met argusogen te volgen en het is net dat wat ervoor zorgt dat zijn muziek zo geliefd is. Zijn teksten kunnen ook al eens wijzigen en hij zingt wat er op dat moment bij hem door het hoofd sluipt, wie goed geluisterd heeft naar ‘Sugar Rush’ kan dat beamen. Dat de organisatie Big Blind als opener op zondag had geplaatst gaf Ian de gelegenheid om Wesley van Werkhoven weer even het podium op te roepen om een song mee te blazen. Zo werd de song ‘Backdoor man’ lekker lang uitgesponnen en kregen we een knap staaltje improvisatie te horen. Ook al waren er vooraf kritieken toch wezen alle neuzen weer een heel concert lang richting podium en werd er uit volle borst bis geroepen toen het weer eens te vroeg afgelopen was.
Het toch al vrij grote podium van Peer bleek bijna nog te klein te zijn voor het gevolg dat Jools Holland met zich had meegebracht. Niet alleen zijn Rhythm & blues Orchestra maar ook nog eens 3 gasten die luisteren naar namen als Marc Almond, Ruby Turner en Louise Marshall. Al vlug zag je ook dat het gedeelte genaamd frontstage begon vol te lopen met prominenten, denk toch aan je oren mensen. Maar ik kan hen ook wel grotendeel begrijpen, Jools Holland moet je gezien hebben en zeker gehoord. De man is niet alleen bekand van zijn talkshow maar het is algemeen geweten dat hij een groot muzikant en pianist is. Maar hij kan ook overweg met de gitaar al heeft hij dat helaas maar in een song bewezen. Het merendeel van de show was weggelegd voor de imposante verschijning Ruby Turner. Ook zij is geen onbekende in de muziekwereld, doe maar eens wat opzoeking mensen. Ook kregen we het nummer ‘Tainted Love’ te horen, hoe kan het ook anders al je Marc Almond als gast uitnodigt. Dit was een big band show om duimen en vingers van af te likken, niet enkel wat arrangementen betreft maar ook nog eens i.v.m. het vocale gedeelte waarvan we mochten genieten.
Als afsluiter koos de organisatie om Solomon Burke nog eens naar Peer te halen, het was tenslotte al 5 jaar geleden. Zijn show was zowat het zelfde opgezet als die vorige keer, zij het dit maal met mooie vrouwelijke violisten i.p.v. Ana Popovic op gitaar en als gaste. Solomon Burke zit nog altijd in het midden van het podium, vooraan op zijn troon. Zijn kleindochters nog steeds aan één zijde en behulpzaam helpend, zweet deppend en natuurlijk niet vergeten, de rozen uitdelen, enkel aan de dames. We kregen alweer een ode aan vergane glories en veel bekend werk. Songs als ‘Sitting On The Dock Of The Bay’, ‘Can’t Stop Loving you’, de jongste kleindochter die ‘I Will Survice’ ten gehore bracht etc. Onderweg naar de wagen hoorden we nog de rock ’n roll medley met o.a. ‘Proud Mary’, ‘Lucille’ en ‘Good Golly Miss Molly’.
Editie 24 zit erop en we hebben er met volle teugen van genoten, de weergoden waren van de partij en we zagen alleen maar blijde gezichten. Zeker de moeite om nog eens naar Peer te halen in de toekomst zijn volgens ons, Erja Lyytinen, Watermelon Slim, The Perpetrators, Dana Fuchs, Throrbjorn Risager en Jon Cleary. We kijken alvast uit naar de verrassing die ze, naar eigen zeggen, voor ons in petto hebben volgend jaar. Bedankt aan de hele organisatie en alle medewerkers voor een meer dan aangenaam weekend.
Meer foto's: Lady Blue
Blueswalker
