Sunday, June 26, 2011

Parkblues 2011

Een vergissing onzentwege, wat aanvangsuur betreft, zorgde er helaas voor dat wij wat te laat toekwamen in de tuin van de Burgemeester voor de 7de editie van Parkblues Lommel.

Hierdoor hebben wij het optreden van Dishking moeten missen, links en rechts even geïnformeerd maar de mening bleken verdeeld. Dan maar eens bij een andere gelegenheid ons oor te luister leggen.

Wel waren we op tijd voor de opbouw en aanvang van Blues B’s&S (lees Bluesbusiness), het nieuwe project van voormalig zanger/gitarist Steff Peire van Bluezilla. We kunnen hier wel stellen dat de appel niet ver van de boom valt want er wordt zowat uit hetzelfde vaatje getapt.

Het trio smijt ons vlot menig blues-en rockklassieker naar het hoofd. Helaas kunnen we jullie niet doorverwijzen naar een website voor meer info omtrent deze 3 bluesminnende heren.

Vanaf de 1ste noot krijgen we een soort van powerblues te horen, regelmatig knipogend richting Rory Gallagher . Niet verwonderlijk dat we dan ook een versie Bullfrog blues voorgeschoteld krijgen, het mag dan al door zo velen gedaan zijn, toch kan het aanwezige publiek dit nog bekoren. Steff laat zijn gitaar vakkundig janken en toont ons dat hij dit instrument beheerst als de besten. Zijn stem doet met momenten denken aan wijlen Luke Walter JR, diep warm en met het gevoel op het juiste moment. Ook een dikke pluim voor zowel bassist als drummer die ervoor zorgden dat alles retestrak door de boxen knalde al was dat met momenten echt wel knallen.

Als je na zo’n trio het trio Ganashake boekt dan weet je dat er vuurwerk gaat komen want volgens mij zijn die gasten voldoende opgedweept door het horen van al die klassiekers.

Jess,Sander & Bert vlogen er dan ook vlotjes in en, ook al toeren ze nu al een dikke 2 jaar, gaven zich voor de volle 300%. Veel werk van hun 1ste full CD passeerde de revue maar ook de steeds weer terugkerende cover “Give Me Back My Wig” ontbreekte dit keer niet. Ganashake blijft verbazen en dit maal was dat, voor ondergetekende, door het brengen van een aantal, moet het nog gezegd, klasse nieuwe songs. M’n favoriete song “Strings & Things” ontbrak gelukkig niet op de lijst. Zoals vaneigens schudt Jess weer de ene knappe solo na de andere uit zijn mouw en volgens mij, ik heb de gasten nu al een klein jaar niet meer gezien, is hij nog straffer geworden. En de ritmesectie……die sloeg, stuwde en genoot volop van elke ritmewisseling die eraan kwam. Neen, het vuur is er nog niet uit en deze 3 genieten nog van elk optreden dat ze geven. Lommel heeft het geweten.

Als afsluiter voor de 7de editie koos de organisatie voor een artiest die naar mijn bescheiden mening veel te weinig aanwezig is op de Belgische podia. De Vargas Bluesband is elke keer dan ook weer een verrassing die we meestal positief ondergaan. De ene keer gaan ze voor het ruigere werk, de andere keer krijg je dan weer een show met veel melodie en soul. Maar elke keer weer is het genieten van het knappe gitaarwerk van Javier Vargas want of hij zijn gitaar nu laat scheuren of met gevoel bespeelt het is en blijft een streling voor het oor. In Lommel kozen ze voor een brede waaier van stijlen en zo kreeg het publiek rocksongs, afgewisseld met latino-achtige klanken en dan weer soul of blues. Het mooie timbre van de zanger Tim Mitchell zorgde er zeker voor dat elke song stond als een boom. Wat kon die kerel zingen…… En zijn kunnen toonde hij volledig tijdens de cover “Tobacco Road” van wijlen John D Loudermilk. Wat ik persoonlijk jammer vind is het Engels van Javier Vargas, hierdoor versta je dikwijls niet wat hij wil zeggen. Maar dat is muggenzifterij en vergeten we snel als hij ons verwend met songs als “Lady” of “Do You Believe In Love”. Aangezien we er ‘s morgens uit moesten om 6:30h om familie op de trein te zetten zijn we met spijt vertrokken omstreeks 1h.

Parkblues Lommel mag volgens mij terug kijken op een geslaagde 7de editie ondanks dat het weer niet echt had meegewerkt overdag. Gelukkig bleef het de hele avond droog en hadden de afwezigen ongelijk. Wij kijken al uit naar volgend jaar maar eerst maken we ons op voor Hookrock te Diepenbeek.

Meer foto’s : Lady Blue

Blueswalker