De man komt uit New Orleans maar woont nu al een tijdje in België en heeft dus hier dit quartet opgericht. Meestal ben ik geen voorstander van een hele set instrumentale songs maar hier werd het zo stijlvol en met afwisseling gebracht dat ik geen moment de vocalen mistte. Het mooie gitaarwerk, dikwijls al tokkelend werd afgewisseld door knap pianowerk van Marc Alleyn. We mogen toch met een beetje trots zeggen dat dit gedeeltelijk een Belgische band is.
Na te hebben genoten van dit mooie werk was het de beurt aan Tre & The Blues Knights met als speciale gaste Lady Kat. Het eerste wat me opvalt is de ietwat vreemde manier van gitaarspelen door Tre en dat het soms zorgt voor wat minder zuivere noten en aanslagen. Maar verder zeker niet gaan beginnen zeuren want we kregen hier een aangename set onvervalste Chicago Blues, opgediend op een serveertablet voorzien van een enthousiaste band die genoot van niet enkel de songs die ze brachten maar ook van het hele festival.Tre wist perfect hoe een publiek te entertainen en hij kreeg dus ook al vroeg op de namiddag de tent in actie.
En als je dan ook nog zorgt voor een gaste onder de naam Lady Kat dan mag iedereen zowat weten dat het bluespubliek meer dan tevreden is. Lady Kat mag dan al geen bekende zijn bij het grote publiek maar daar kan wel eens snel verandering inkomen na haar performance op het Springblues Festival. Het optreden van dit duo zal menig toeschouwer nog wel een tijdje bij blijven, niet alleen een mooie presence maar ook knappe muziek gebracht door knappe muzikanten.
Nadien was het tijd voor een 2de diva van de dag, niemand minder dan de dochter van wijlen John Lee Hooker, namelijk Zakiya Hooker. De verwachtingen waren volgens mij bij velen hoog gespannen en zo ook bij ondergetekende. We kregen een enthousiaste openingsact te zien waarbij mij is bij gebleven dat de bassist ook een paar knappe stemband bezit. De intro van Zakiya begon wat moeizaam met het nummer “Let The Good Times Roll” maar als je ziet met hoeveel zin en energie de band verder doorheen de swingende set walste dan is het hun snel vergeven. Natuurlijk kregen we tijdens de set heel wat songs te horen van haar vader, zoals o.a. “One Bourbon, One Scotch” en “Dust My Broom”.
Vokaal kan Zakyya zeker en vast haar mannetje staan maar ik heb toch nog net iets meer bewondering voor de band die haar voorzag van de nodige ondersteuning. Helaas vind ik weinig terug over deze muzikanten maar ik hoop zeker binnenkort meer van deze band te zien. Uiteraard mocht Zakiya terugkomen voor een bisnummer en dat werd het alom bekende “Boom Boom”.
Bryan Lee & The Blues Power Band had ik vorig jaar nog aan het werk gezien te Bierbeek en daar kon de man mij al overtuigen van zijn kunnen.
Toch hebben wij tijdens zijn optreden de tijd genomen om ook even de innerlijke mens te versterken voor hetgeen nog moest komen. Maar we konden op de achtergrond wel genieten van het mooie gitaarwerk van Bryan Lee.
John Nemeth had ik voordien nog nooit aan het werk gezien en dus was ik wel benieuwd naar de live performance van deze man en zijn band. Omstaanders wisten me halverwege zijn optreden te melden dat hij ditmaal wel veel bluesharp speelde, iets wat dikwijls anders is blijkbaar. Nu het mag gezegd zijn, hij kan een stukje bluesharp spelen maar meer nog zijn stem moet live niet onderdoen voor hetgeen je op zijn albums hoort.
Loepzuiver en zowel lekker diep en warm als met momenten hoog en perfect. En zulk een vocalen hoogstandjes kunnen ondergetekende natuurlijk bekoren. Natuurlijk kregen we heel wat werk te horen van zijn laatste CD “Name The Day”, zo ook het titelnummer. Met momenten klonken de songs lekker funky en groovy en volgens mij was dit één van de hoogtepunten van het festival. Alleen jammer dat hij niet vergezeld was van de blazerssectie, ook te horen op de CD. Maar wat mij betreft mag deze man meer naar België komen!.
De band die mij persoonlijk het minst kon bekoren was Big Joe & The Dynaflows gewoon vanwege het feit dat ik dynamiek miste in de meeste songs.
Elke song stak wel netjes in elkaar maar werd i.m.o. door de meeste muzikanten gebracht op automatische piloot. En dan heb je als leider van een band zittende achter de drums weinig verhaal lijkt me zo. Ook al merkte je met momenten dat Big Joe wel serieus zijn best deed om er meer swung in te krijgen. Maar misschien lag het wel aan de jetlag alhoewel ze maar een korte trip vanuit Frankrijk achter de kiezen hadden. Nu het publiek kon er wel van genieten en daar gaat het toch voornamelijk om.
Als afsluiters, een band die de laatste tijd weer meer en meer op festivals te zien is, The Fabulous Thunderbirds. We hebben ze, wegens ziekte, moeten missen op het Moulin blues Festival maar kregen dus herkansing op Spring Blues. Kim Wilson liep al tijdens het show van John Nemeth door de tent en even dacht ik dat hij een nummertje ging meeblazen maar dat was verkeerd gedacht. Maar toen het tijd was voor zijn band en show was hij netjes afgeborsteld in een grijs pak, wat een schril contrast was t.o.v. o.a. gitarist Johnny Moeller.
Maar de band had er zin in en dat kon je vanaf de eerste noten meteen horen. Johnny schudde de ene na de andere solo uit zijn mouwen maar ook Mike Keller mocht met momenten laten horen dat hij de snaren met finesse kon bespelen. En voeg hieraan toe het knappe bluesharpspel van Kim Wilson en je hebt een geweldige mix aan solo’s. We kregen natuurlijk de alom gekende oldies but goodies te horen zoals “My Babe” en ook “Wrap It Up” maar ook wat nieuw werk passeerde de revue. We mogen gerust stellen dat Kim Wilson opnieuw een heuse band rond zich heeft en we in de toekomst weer gaan mogen genieten van mooie tijden van deze band.
Conclusie : Springblues 2011 was een editie met vele verrassingen zoals we dat ieder jaar weer mogen verwachten. We hebben mogen genieten van heel wat minder, in Europa dan toch, bekende namen maar daarom zeker niet minder wat betreft kwaliteit. En we weten ondertussen ook al dat menige naam die op Springblues de revue passeert in de toekomst ook op andere festivals zal te horen zijn. M.a.w. Springblues blijft voor vele artiesten de springplank naar meer werk in de Benelux en ver daarbuiten. Chapeau aan het hele team om dit elk jaar weer te verwezenlijken.
Meer foto's : Springblues © PDH65
