Het gebeurd niet dikwijls dat we hier een mail krijgen met de vraag of we een cd willen bespreken daar we tot heden enkel live optredens hebben besproken. Maar toen we een mail kregen van The Electrophonics om hun nieuwste baby te bespreken was ik dadelijk enthousiast en vereerd en zodoende volgt hier onze eerste cd bespreking.
De naam klinkt een beetje vreemd als je hem zo uitspreekt maar als je deze cd enkele malen hebt beluisterd dan weet je wat er bedoeld wordt. Trouwens wie deze heren al ooit aan het werk zag live zal het ook wel begrijpen. Deze heren weten van elke song, zelfs een kleintje, iets groots te maken. ‘Y’All Come On In, And Thanks For Having Us’ staat er op de binnenkant van het hoesje. Geen probleem, jullie zijn meer dan welkom zou ik zo zeggen. Het is lang geleden dat ik nog een band uit de lage landen met zo’n enthousiasme heb swing, jump-jive en Westcoast weten brengen en nu voegen ze daar zelfs hier en daar wat mainstream blues aan toe. Dertien songs telt dit schijfje waarvan twaalf neergepend door niemand minder dan zanger/harpspeler Stephan hermsen en één song door gitarist Huub Goosen maar........wel alles mooi tot in de puntjes uitgewerkt met de hele band. En dat hier een hechte band te horen is, hebben ze volgens mij te danken aan hun resem van optredens doorheen zowat heel de Benelux en daarbuiten. Enkele songs klinken ook al bekend in het oor en zijn volgens mij al links en rechts live de revue gepasseerd. De eerste song swingt zo van de speler richting luidsprekers en al vanaf de eerste maat kan je niet meer stilzitten. Wat me opvalt is dat de stem van Stephan ook serieus gegroeid is en nog voller en warmer klinkt als voorheen, bijwijlen doet hij me zelfs denken aan onzer eigen Henk Van Der Sypt en dat is zeker geen schande. Elke song heeft wel een hoofdrolspeler of zo lijkt het toch en zo krijgt iedereen zijn stukje roem op dit kleinnood. De titelsong doet me denken aan de oude klassieker ‘All Shooked Up’ en ik krijg die tune dan weer even niet uit m’n hoofd. Vooral de mannier hoe deze song swingt dankzij de knap uitgewerkte blazerarrangementen verdient meer dan één pluim. I Wanna Hold You begint daarentegen met een knappe intro om daarna verrassend over te gaan naar een knappe traditionele twaalf bar blues. Het is dan weer boogie woogie time op de song ‘I Can’t Get No Sleep’ met knap vingerwerk van Ivo Sieben. Met de song ‘Camel Song’ gaan ze volgens mij menig luisteraar verrassen, niemand die zulk een song verwacht. Maar volgens mij is dit een knappe song die op de juiste plaats van de cd staat. Ronald Roodbol mag dan weer de volgende song inleiden op zijn staande bas en look out, it’s bumpin’ Time. The Electrophonics zitten met een mix van jump, swing, jive en be bop in, wat mij betreft, het perfecte straatje. En laat ons hopen dat ze ons nog jaren zullen verblijden met zulke cd’s en vooral, ook met deze songs live nog net dat tikkeltje extra te geven. Uitschieters zullen jullie denken, welke uitschieters?? Deze cd staat van voor tot achter, van links naar rechts en van boven tot onder vol met uitschieters. En zeg dat ik het gezegd heb !!!
Blueswalker
