M.a.w. het was even vragen en zoeken om deze muziektempel te vinden zonder de nodige handwijzers en navigatiesysteem. Op de website stond vermeld aanvang 20:00h, deuren open om 20:30h en dat was niet gelogen, we hoorden ze soundchecken om 20:10h maar de deuren waren nog dicht. Tien minuten later mochten we dan toch binnen en kregen we onze eerste kennismaking met deze toch wel mooie zaal die qua grote naar behoefte kon worden aangepast. Omstreeks 21h mochten de jonge gasten van Big Blind het vuur aan het lont steken. Deze jonge band uit de regio, ontstaan ergens in 2006, heeft heel goed geluisterd naar hun landgenoten Cuban Heels. Toch miste het ergens nog wat bezieling en afwerking maar wil ik zeker zeggen doordoen gasten, jullie zijn op de goede weg.
De zaal was intussen goed volgelopen en er werden dan ook enkele wanden open geschoven zodat er meer ruimte ontstond. Om 22:30h was het dan eindelijk tijd voor de man die men momenteel looft met woorden als “nieuwe blueslegende”, “beste bluessongwriter” etc. Ian Siegal. Tijdens de eerste dagen van deze tournee doet hij beroep om Lord Julius, van de Backbones, daar de vaste bassist nog andere belangrijke verplichtingen heeft. Er werd krachtig geopend met een Bo diddley beat en al dadelijk kregen we vier ( Ride on Josephine, Pretty Thing, Pay Bo Diddley en Who Do You Love ) klassiekers te verorberen. Al dadelijk viel op dat zowel Ian Siegal, als drummer Nik Bjerre en bassist Lord Julius in goede doen waren en het publiek ook meteen mee hadden. Maar natuurlijk was Ian Siegal in het land en aan het touren om zijn nieuwste parel van een cd Swagger te promoten. Dus kregen we ook een heel aantal songs van die cd zoals “High Horse”, “Catch 22”, “Stranger Then A Green Dog” en “God Don’t Like Ugly”. Helaas speelde hij de parel “Horse Dream” niet.
Halverwege de set mochten zowel de gitarist als bluesharpspeler van Big blind even het podium op om 2 nummers mee te doen en dat beviel zowel de beide jonge knapen als het publiek. Zowel de gitarist als harpist zetten hun beste beetje voor en ik durf haast te zeggen dat ze samen met Ian beter tot hun recht kwamen dan tijdens hun job in eigen band. Na ongeveer anderhalf uur zat het erop en liet hij een moe maar tevreden publiek achter, een publiek dat gretig zijn nieuwe en vorige cd’s kocht en geduldig wachtte op de signering. Besluit: Ian siegal is een grote meneer, een klasbak bluesman en geweldig entertainer. Onderweg naar huis hebben we nog lang nagenoten van wat volgens ondergetekende één van de betere optredens was dit jaar.
Meer foto's binnenkort op Lady Blue
No comments:
Post a Comment