Otis Taylor Live @ CC Luchtbal

Zaterdag 24 maart, het was eigelijk niet voorzien maar door werkschema wijzigingen konden we dan toch genieten van een avondje blues in CC Luchtbal te Antwerpen. Het was voor ons de eerste keer dat we kennis maakten met dit cultureel centrum en verbaasd waren we dat het hier eigelijk een theaterzaal betrof met enkel zitplaatsen. U leest het goed beste lezer, enkel zitplaatsen voor een klein indoor bluesfestival, dat komt de sfeer niet ten goede. Komt daarbij nog dat er enkel gelegenheid tot drinken en roken was tijdens de korte pauzes tussen de bands in. De Southside Suzy Band was net bezig aan hun voorlaatste song en dus hebben we te weinig gezien om te oordelen. Wat we gehoord hebben klonk inderdaad zuiders met veel country-invloeden, waarschijnlijk was de stem van Suzy hier mee de oorzaak van. Een mooie warme stem die toch wel fel naar de country neigt. Na een pauze van +/- 15 min was het dan de beurt aan The Belbouchos (http://www.thebelbouchos.com/ ) , deze nieuwe band afkomstig uit het Gentse heeft maar één doel nml. De blues wild en furieus laten klinken. Ze begonnen dan ook tamelijk bluesy maar al vlug keerde het tij en kregen we onvervalste surfrock voor geschoteld. Ze mochten een set spelen van 30 minuten wat mijns inziens te kort is om over deze band te oordelen, toch bleef ik met een ‘ er klopt iets niet in het plaatje’ gevoel zitten. Maar dat zal wel aan ondergetekende liggen want BRBF Peer ziet er wel graten in en ze mogen dan ook aantreden op vrijdag dit jaar. Omstreeks 22h mochten we dan weer plaats nemen in onze fluwelen zetel voor de top of the bill Otis Taylor (http://www.otistaylor.com/ ). Een eenmalig concert van deze grote meneer in België en toch zat de zaal maar halfvol, wil dit zeggen dat we nog weinig buitenkomen of dat we rotverwend zijn, joost mag het weten. In elk geval hadden de afwezigen ongelijk want we kregen een schitterend optreden voorgeschoteld van Otis, in aanwezigheid van zijn dochter ( op bass ) , Jonn Richardson ( op gitaar ), Tommy Allen ( ook gitaar ) en zachary Miskin ( op de cello ). Al vlug kreeg hij ons vanuit onze luie zetels aan het meewerken, zo mochten we via handengeklap zorgen voor een ‘human rhythmbox’ en even later zelfs meezingen. Alsof dat nog niet genoeg was vroeg hij ook de lichten in de zaal aan te doen zodat hij ons recht in de ogen kon zien. Otis weet als geen ander wat entertainen is en hoe de aandacht van een publiek te behouden. Hij trakteerde ons met songs van zijn laatste maar ook vorige cd’s en zelfs met een schitterend gebrachte cover van Jimi Hendrix nml. ‘Hey Joe’. Dat het niet eenvoudig mogen weze deze man te begeleiden kon je zien aan hoe de andere bandleden hem aandachtig volgden in alles wat hij deed. Nier verwonderlijk want hij weet wat hij wil en doet dan ook zijn ding, de rest moet maar volgen. Verder liet hij voldoende ruimte voor de 2 andere gitaristen om hun ding te doen wat ook resulteerde in 2 schitterende gitaarduels. Ook mochten we getuige zijn van de mooie stembanden van zijn dochter Cassie in het nummer ‘They Wore Blue’. Om de stemming nog meer op te drijven ging hij ook nog even met draadloze mic en bluesharp het publiek in. Helaas kwam aan dit klasse optreden te vroeg een einde en mochten we na één bisnummer dit theater verlaten omstreeks 23:15h. Persoonlijk geven wij toch de voorkeur aan een concertzaal voor zulke optreden, we zijn er zeker van dat dit voor zowel de bands als het publiek voor meer stemming zorgt.Meer foto’s zoals altijd op http://ladyblue.myphotoalbum.com/albums.php