Elk jaar weer zijn we blij wanneer Hookrock Indoor er weer aankomt, want dan weten we dat het festivalseizoen zo stilaan weer zijn intrede doet. Voor deze editie had de organisatie gezorgd voor 2 serieuze klasbakken bands. Bands die het zeker ook goed zouden doen op de festivaleditie van Hookrock. Omstreeks 20:15h kwamen we aan en zo hadden we ook nog even de tijd om enkele van onze collega-reporters en fotografen te begroeten. En blijkbaar waren niet alleen wij blij met het feit dat het seizoen er weer zit aan te komen. Maar goed, we lopen vooruit, die andere festivals moeten nog komen, eerst is er Hookrock Indoor. En ik moet zeggen dat het publiek zaal Terlogt in Diepenbeek toch weer massaal vond want om 21h zat de zaal al goed vol.
Omstreeks 21:30h mochten The Ugly Buggy Boys de aftrap geven en dat deden ze met het nummer ‘Davey Crokett, niet verwonderlijk dat het ook meteen kroket was bij zowel de band als het publiek. De sfeer zat er dadelijk goed in, zowel op het podium als bij het publiek. Wie de Buggy Boys kent weet dat ze voor ambiance gaan met hun aanstekelijke songs vol country, Tex en Ragtime. Nummers als ‘Josephine’ en ‘Hot Corn’ gaan er dan ook in als zoete broodjes. Maar toch heb ik de indruk dat de Boys een beetje weg willen van hun “no nonsense” stijl die ze in het verleden hebben gecreëerd. Er lijkt meer ruimte voor serieuzere dingen met songs als ‘Tap That Thing’ en de vette boogie ‘Rollin’. Of deze keuze bewust is blijft natuurlijk een raadsel maar het is algemeen geweten dat je als band uit de Benelux op een bepaald moment moet vernieuwen wil je in het circuit blijven draaien. En The Ugly Buggy Boys zijn volwassen en muzikaal voldoende getalenteerd om dit te beseffen.
Als 2de band had de organisatie hun keuze laten vallen op de Nederlandse jongens van T-Bird Rhythm, een band die zich heeft toegelegd op het brengen van uitsluitend covers van de Amerikaanse band The Fabulous Thunderbirds. Ik had nog niet het genoegen gehad deze band eerder aan het werk te zien maar als fan van The Fabulous Thunderbirds ben je dan kritisch. En laat ik almaar dadelijk zeggen dat deze jongens met brio zijn geslaagd in hun ingangsexamen bij deze jongen. Hier staat een band die zeker niet moet onderdoen voor het origineel, een band vol muzikale klasse en ervaring. In een set die zowat anderhalf uur duurde kregen we zowat alle klassiekers voorgeschoteld, songs als ‘tuff enuff’ , ‘Can’t Judge A Book’ en ‘Sugar Coated Love’. Voeg daarbij nog het feit dat de stem van Maikel van Bogget als 2 druppels water lijkt op die van Kim Wilson en het gitaarspel van Ruud Gijsen niet moet onderdoen voor Kid Ramos of Jimmie Vaughan. Neen, hier staat een band die momenteel beter draait dan het origineel als ik eerlijk mag zijn. Alle nummers worden netjes aan mekaar gevlochten en ze laten weinig ruimte toe om adempauze te nemen. Het is weinige bands gegeven om zulk een energie neer te zetten gedurende anderhalf uur maar T-Bird Rhythm slaagt hier met brio in. Regelmatig vriend en vijand verrassen met schitterende gitaarsolo’s en knap bluesharpwerk. Voeg daaraan toe een ritmesectie die het geheel nog een versnelling hoger brengt en je zit als publiek gebeiteld voor een show om U tegen te zeggen. Elk bandlid doet wat er van hem verlangd wordt, geen egotripperij maar een band in teken van hoe het moet en hoort te zijn. Zo ook keyboardspeler Bas Jansen, net als je denkt dat hij er voor spek en bonen bijzit komt hij verrassend uit de hoek om daarna weer even terug te kruipen in zijn schulp. Als ze dan ook nog op een bepaald moment de tearjerker ‘Mathilde’ brengen is voor mij het plaatje compleet. Niet alleen ondergetekende was wild enthousiast maar ook het publiek riep nadien luidkeels om een encore en die kregen we. Allereerst met het sobere nummer ‘Tell Me’ en als grand finale ‘I Hear You Knockin’. Hookrock Indoor was een avond om niet vlug te vergeten, hier zal nog regelmatig over gesproken worden. En zij die afwezig waren….hebben een feest om U tegen te zeggen gemist.
Meer foto's op : Lady Blue
Blueswalker
No comments:
Post a Comment