Blues On Stage: March 2007

Sunday, March 25, 2007

Otis Taylor Live @ CC Luchtbal

Zaterdag 24 maart, het was eigelijk niet voorzien maar door werkschema wijzigingen konden we dan toch genieten van een avondje blues in CC Luchtbal te Antwerpen. Het was voor ons de eerste keer dat we kennis maakten met dit cultureel centrum en verbaasd waren we dat het hier eigelijk een theaterzaal betrof met enkel zitplaatsen. U leest het goed beste lezer, enkel zitplaatsen voor een klein indoor bluesfestival, dat komt de sfeer niet ten goede. Komt daarbij nog dat er enkel gelegenheid tot drinken en roken was tijdens de korte pauzes tussen de bands in. De Southside Suzy Band was net bezig aan hun voorlaatste song en dus hebben we te weinig gezien om te oordelen. Wat we gehoord hebben klonk inderdaad zuiders met veel country-invloeden, waarschijnlijk was de stem van Suzy hier mee de oorzaak van. Een mooie warme stem die toch wel fel naar de country neigt. Na een pauze van +/- 15 min was het dan de beurt aan The Belbouchos (http://www.thebelbouchos.com/ ) , deze nieuwe band afkomstig uit het Gentse heeft maar één doel nml. De blues wild en furieus laten klinken. Ze begonnen dan ook tamelijk bluesy maar al vlug keerde het tij en kregen we onvervalste surfrock voor geschoteld. Ze mochten een set spelen van 30 minuten wat mijns inziens te kort is om over deze band te oordelen, toch bleef ik met een ‘ er klopt iets niet in het plaatje’ gevoel zitten. Maar dat zal wel aan ondergetekende liggen want BRBF Peer ziet er wel graten in en ze mogen dan ook aantreden op vrijdag dit jaar. Omstreeks 22h mochten we dan weer plaats nemen in onze fluwelen zetel voor de top of the bill Otis Taylor (http://www.otistaylor.com/ ). Een eenmalig concert van deze grote meneer in België en toch zat de zaal maar halfvol, wil dit zeggen dat we nog weinig buitenkomen of dat we rotverwend zijn, joost mag het weten. In elk geval hadden de afwezigen ongelijk want we kregen een schitterend optreden voorgeschoteld van Otis, in aanwezigheid van zijn dochter ( op bass ) , Jonn Richardson ( op gitaar ), Tommy Allen ( ook gitaar ) en zachary Miskin ( op de cello ). Al vlug kreeg hij ons vanuit onze luie zetels aan het meewerken, zo mochten we via handengeklap zorgen voor een ‘human rhythmbox’ en even later zelfs meezingen. Alsof dat nog niet genoeg was vroeg hij ook de lichten in de zaal aan te doen zodat hij ons recht in de ogen kon zien. Otis weet als geen ander wat entertainen is en hoe de aandacht van een publiek te behouden. Hij trakteerde ons met songs van zijn laatste maar ook vorige cd’s en zelfs met een schitterend gebrachte cover van Jimi Hendrix nml. ‘Hey Joe’. Dat het niet eenvoudig mogen weze deze man te begeleiden kon je zien aan hoe de andere bandleden hem aandachtig volgden in alles wat hij deed. Nier verwonderlijk want hij weet wat hij wil en doet dan ook zijn ding, de rest moet maar volgen. Verder liet hij voldoende ruimte voor de 2 andere gitaristen om hun ding te doen wat ook resulteerde in 2 schitterende gitaarduels. Ook mochten we getuige zijn van de mooie stembanden van zijn dochter Cassie in het nummer ‘They Wore Blue’. Om de stemming nog meer op te drijven ging hij ook nog even met draadloze mic en bluesharp het publiek in. Helaas kwam aan dit klasse optreden te vroeg een einde en mochten we na één bisnummer dit theater verlaten omstreeks 23:15h. Persoonlijk geven wij toch de voorkeur aan een concertzaal voor zulke optreden, we zijn er zeker van dat dit voor zowel de bands als het publiek voor meer stemming zorgt.Meer foto’s zoals altijd op http://ladyblue.myphotoalbum.com/albums.php

Sunday, March 18, 2007

Meensel Blues 2007

Terwijl er meer en meer kleinere festivals hun jas aan de haak hangen zijn er toch een aantal die blijven bestaan. Meensel Blues (http://www.meenselblues.be/ ) is er daar gelukkig één van, waarom? Wel het is er elk jaar weer gezellig en de organisatie doet z’n best om een goed programma op poten te zetten. Dit haar hadden Rudi en companie een extra motivatie, het was namelijk hun 5de editie en dat moest iets speciaals worden. Wie Meensel niet weet liggen zal de eerste keer zeker wat zoeken, wij hadden zelfs problemen tijdens de 2de keer maar dit jaar werden we vakkundig gestuurd door Tom & Tom. Meensel is een klein gezellig dorpje in het Vlaamse Brabant en elk jaar weer mag het festival rekenen op tal van bezoekers uit het dorp zelf. Met deuren die open gaan om 19h is het daar wel een vroege aftrap met als gevolg dat de openingsact al bezig was toen we aankwamen. Deze openingsact bestond uit 2 jonge gasten van amper 16 jaar genaamd Mississippi joe Jefferson & Bottleneck Charlie Chester (http://www.bluesduo.tk/ ) , 16 jaar maar al duidelijk een boon voor de moeder van alle muziek, juist ja ….de blues. Ze mochten het talrijke vroeg opgekomen publiek warm spelen met nummers van Robert Johnson, Howlin’ Wolf, Son House en al die andere groten. O.k., ze zijn nog jong en dat hoor je maar aan de andere kant chapeau voor zulk een prestatie. Daarna was het de beurt aan de Papa Jos Band (http://www.papajosband.be/ ), genaamd naar drummer Jos Fets en zijn zoon Jurgen. Deze band mochten we ook al in Meensel zien tijdens de editie 2005, ondertussen zijn wel de saxofonist en toetsenman gewijzigd. Wie ze toen ook gezien heeft weet dat ze garant staan voor West Coast Swing en dat de vocalen voor rekening zijn van 2 charmante dames. Toch blijf ik net als 2 jaar geleden met een honger zitten, alles wordt netjes gespeeld doch de passie en het vuur ontbreken net als 2 jaar geleden, jammer eigelijk. Omstreeks 22:30h werd Meensel dan omgetoverd tot een Antwerps paleis want de volgende 2 bands komen uit hartje Antwerpen. Big Dave (http://www.bigdave.be/ ) & Mean Disposition moet ik aan niemand meer voorstellen denk ik . Deze man heeft zijn kunnen reeds lang geleden bewezen met bands als The Electric Kings en aan de zijde van Elmore D. Big Dave is ook een man die vast houdt aan traditie’s en nauwelijks buiten de lijntjes kleurt. Vanavond kon hij rekenen op Stan Aarts aan de gitaar, Renaud Lesire op bas en Dynamite Steve ( Last Call ) achter de drums. Dankzij Dynamite Steve had dit optreden veel meer beat en klonken de nummers veel levendiger dan wanneer Willie Maze de drums voor zijn rekening neemt. Verder had Big Dave ook nog het gezelschap van zijn broer J.J. Louis , deze 2 heb ik zelden samen ‘on stage’ gezien maar het mag wat mij betreft veel meer gebeuren. Nummers als ‘Shake For Me’ en ‘Dig Myself A Hole’ gingen erin als zoete broodjes en we mochten hier duidelijk spreken van een eerste hoogtepunt. Big Dave en de zijnen verrasten ons regelmatig op knap soleerwerk, zowel op bluesharp, gitaar als Hammond. Het eerste bisnummer kon dus ook niet uitblijven. Blijkbaar hielden velen het hierna voor bekeken en gingen naar huis, wat jammer eigelijk want ze hebben een schitterend optreden van afsluiter Howlin’ Bill (http://www.howlinbill.be/ ) gemist. Deze Antwerpse band stond ook al als afsluiter op de 1ste editie van Meensel Blues, toen nog als Howlin’ Bill & His Bluescircus, en mocht dus zeker niet ontbreken op deze jubileumeditie. Ondertussen een cd ( Strike ) rijker en volwassener dan ooit leidde Bill en Little Chris de band. We werden natuurlijk rijkelijk getrakteerd op nummers van hun 2de CD die bol staat van schitterende rootsmuziek. Nummers als ‘Strongest Man Alive’, ‘Circus Is Coming To Town’ en de nu reeds wel gesmaakte klassieker ‘When Hell Freezes Over’ zorgden ervoor dat dit een onvergetelijk feestje werd. Als klap op de vuurpijl , en we hadden niet anders verwacht, mocht ook Big Dave nog even mee jammen met de jongens en samen brachten ze ‘Talk To Me Baby’. Ondertussen was het reeds 1h voorbij en begon de vermoeidheid bij ons toe te slaan. Maar we hebben genoten van een meer dan voortreffelijke 5de editie van deze Meensel Blues. Aan Rudi & companie kunnen we enkel zeggen doe zo voort, bedankt voor deze mooie avond en volgend jaar zijn we weer van de partij.
Meer foto's op http://ladyblue.myphotoalbum.com/albums.php