Ganashake
Het heeft even geduurd voor ik aan deze bespreking begon en wel om een paar redenen.
Ten eerste is het al een hele tijd geleden dat ik nog een CD heb besproken en ten tweede wilde ik zeker geen half werk leveren.
Ik heb dit pareltje dan ook ettelijke weken grijs gedraaid en elke keer weer kwam ik tot de ontdekking dat dit kleinood een klasse debuut, de EP buiten beschouwing gelaten, is van deze 3 jonge gasten.
Dat er meerdere mensen zijn die hun talent kunnen waarderen mag ondertussen geweten zijn en tot die mensen mogen we ook Jean Marië Aerts rekenen want hij zorgde niet enkel voor de produktie maar verzorgt hier en daar ook een gastrolletje.
Elf songs staan er op deze debuut CD en van die elf tellen we één cover, nml de song “Gimme Back My Wig” van wijlen Hound Dog Taylor. Het geeft een beetje een idee naar waar de voorkeur van dit trio uit gaat.
Er wordt meteen sterk van leer getrokken met de opener ‘Indian Chief’, een lekkere song die meteen aangeeft welke richting Ganashake uit wil. En die richting is lekker rechtdoor zonder al teveel franjes maar met net voldoende gedoseerde feeling.
Op ‘Cherry Red Lips’ zie ik hier en daar een Lenny Kravitz om de hoek kijken maar dan wel op zo’n manier dat het zeker geen gekopieer wordt. De song ademt wel seventies stijl uit en daar hou ik wel van.
Voor wie de band al meermaals live aan het werk zag, zoals ondergetekende, klinkt ‘Special Sauce’ alsof het rechtstreeks vanop het podium de CD is op gesmeten. Lekker vettig en smerige rockend zoals we GanaShake kennen. Vermeldenswaard is hier ook het slidewerk van bassist Sander Goethals.
En als ze de song ‘Strings & Things’ zouden uitbrengen op single dan durf ik er bijna een klein bedrag opzetten dat het een hit zal worden op Stu Bru. Een catchy riff en vocalen die je na 2 keer horen in het achterhoofd blijven hangen, am I wrong?
En als je maar gelooft dan kan er zeker meer dan een mens durft te dromen, dat is zowat waar de song ‘If You Believe’ over gaat. Jess Jacob weet niet alleen hoe hij een gitaar hoort te bespelen maar beschikt tevens over een paar stembanden die zeker ook de keuring hebben doorstaan. Samen met Sander op basgitaar en Bert Minnaert op drums kunnen ze zeker hun mannetjes staan en dat hebben ze het afgelopen jaar al op heel wat podia in de Benelux mogen bewijzen. En ik ben er zeker van dat ze dit de volgende jaren nog gaan doen, ook ver buiten die grenzen van de Benelux. En laat ons hopen dat ze die ‘Graveyard Shuffle’ nog dikwijls mogen spelen alvorens daar zelf te belanden.
Wie houdt van blues met een lekker vettige sound, regelmatig wat nostalgie in zijn muziek kan smaken en ook af en toe eens wil meebrullen moet zeker deze cd eens gaan beluisteren of nog beter, de band live gaan zien en dan naar huis komen met de CD !
Blueswalker
