Hoe kan je het weekend beter beginnen dan met een avondje live-blues ?
Voor dit avondje moesten we wel een stukje ( zo’n 140 km ) rijden, richting West-Vlaanderen en wel bepaald in Zingem voor de Bluesnight. Daar waren ze er weer in geslaagd om een exclusiviteit te boeken, voor hun al weer 15de editie, onder de naam Bluescaravan 2008. Voor iedereen zal dit project van Ruf Records ondertussen wel gekend zijn, nml. Jonge artiesten een kans geven bij het grotere publiek. Voor deze editie had Thomas Ruf weer zijn keuze laten vallen op 3 dames die het zeker verdienen om meer naambekendheid te krijgen.
Laat ik beginnen met Candye Kane, een dame die eigelijk niet meer hoort voorgesteld te worden, die op haar beurt de andere 2 dames vakkundig begeleidt On Stage. De 2de dame, Deborah Coleman, is ook al enkele jaren actief maar helaas nog niet zo gekend bij het bredere publiek maar daar kan wel eens vlug verandering in komen na deze tour. Als 3de dame heeft Thomas gekozen voor het jonge frivole meisje uit Engeland Dani Wilde, nog maar net de 20 jaar gepasseerd maar een dametje om zeker in de gaten te houden.
Belangstelling voor dit unieke trio was er zeker en vast want de tent was uitverkocht en zat dus afgeladen vol, wat duidelijk wijst op een organisatie met kennis van zaken. Stipt om 21h werd de aftrap gegeven door de begeleidingsband onder leiding van bassist Mike Griot. Al dadelijk werd mijn blik en oor aangetrokken door de jonge gitariste Laura Chavez, wat kon dit dametje overweg met de gitaar. Maar ook drummer Denis palatin en toetsenist Govert Van Der Kolm moesten niet onderdoen en toonden regelmatig hun kunstjes tijdens dit optreden. Na het openingsnummer mochten we even kennismaken met de 3 dames tijdens de 2de song. We zagen al duidelijk de zelfzekerheid van Candye Kane, het schuchtere van Dani Wilde en het vlotte gitaarspel van Deborah Coleman.
Hierna was het de beurt aan Dani Wilde om tijdens zo’n 20 minuten haar kunnen aan het publiek te tonen. Wat is me bijgebleven van deze jonge dame? Haar vreemde manier van gitaarspelen, alsof ze aan de bas plukt, haar kwaliteit als singer/songwriter en zonder meer haar geweldige stem. Een eerste kippenvelmoment was er met haar 3de nummer ‘I Love You More Than I Hate Myself’ en niet alleen ik had zo’n moment maar volgens mij de hele zaal. Ze mag dan nog wat onzeker en schuchter overkomen, iets wat deze jonge deerne zeker siert, haar stem is er eentje om U tegen te zeggen.
Waar Dani Wilde zorgde voor het moment van easy listening en gevoelsmomenten tekende Candye Kane voor de momenten van fun en entertaintment zoals we dat van haar gewend zijn. We kregen enkele nummers van haar recenste CD ‘Guitar’d & Feathered’ waarvan we zeker onthouden ‘Crazy Little Thing’ en ‘I’m Not Gonna Cry Today’. Tussendoor vertelde Candye ons hoe fijn ze het vond om voor deze CD samen te werken met zovele gastmuzikanten en zo kwam er een eind aan de eerste helft van dit concert.
Na een pauze van zowat 15 minuten was het tijd om Deborah Coleman op het publiek los te laten. Al van bij de eerste noten kon ik een vergelijking met Jimi Hendrix niet ontkennen, haar gitaarspel, haar manier van spelen, alles wees richting de grootmeester van weleer. Vocaal is ze niet zo sterk als de 2 dames voor haar maar dat maakt ze zonder meer goed door hoe ze een solo weet neer te zetten met een regelmaat van climaxen. Verder heeft de dame présence en weet ze verdomd goed wat ze wil, hoe een band te leiden en het publiek te bespelen.
Als kers op de taart kwamen de 3 dames nog samen op het podium om afscheid te nemen van een dankbaar publiek met een song, geschreven op de tourbus en toepasselijk getiteld ‘Bluescaravan’. Maar als ze dachten het publiek hiermee voldaan achter te laten hadden ze het mis wat het applaus na de song ging automatisch over naar een biss-applaus. En we kregen een bisser, en wat voor één, een funky bluesversie van de Zeppelin klassieker ‘Whole Lotta Love’. De gepaste song om nog maar eens de fantastische stem van Dani Wilde te promoten en het knappe gitaarwerk van Deborah Coleman. Toen de 3 dames dachten deze bisser af te sluiten kregen ze nog een verrassing van de begeleidingsband die de song opnieuw inzette maar dan in de traditionele rockbeat. Het publiek ging uit z’n bol inclusief de 3 dames en zonder meer Laura Chavez die nog maar eens haar kunnen mocht tonen. Dit is wat mij betreft de enige en echte manier om het weekend goed in te zetten, "forget your troubles, leave your work behind, it’s partytime for 2 more days". 3 dames om zeker te onthouden en nog meer naar België te halen maar zeker en vast ook graag in de toekomst meer van die Laura Chavez.
Blueswalker
Meer foto's : Lady Blue
