2000 LBS Of Blues , Crossroads, Antwerpen, 27/01/2008
Het is een hele tijd geleden dat we nog eens naar de Crossroads in Antwerpen zijn geweest, eigelijk horen we ons te schamen dat we er niet meer vertoeven. Het is een gezellige club met een jarenlange traditie van goede muziek.
Deze zondag was daar weer een bewijs van met de Amerikaanse band 2000 LBS Of Blues of tewel 2000 Ponds Of Blues. Het podium stond al opgesteld toen we binnenkwamen en zag er goed gevuld uit met o.a. 2 keyboards, een Lesley, Contrabas en gewone bas, natuurlijk drums, gitaar en saxofoon. De band bestaat dan ook uit 7 personen, of ze samen 2000 pond zijn durf ik niet te zeggen maar muzikaal staan ze zeker garant voor een enorm gewicht aan kennis en ervaring. De band wordt vakkundig geleid door Michael “Pink” Arguello die deze avond nog wat last had van jetlag en het optreden de avond ervoor. Maar dat zal de pret zeker niet drukken met iemand als Johnny Mastro naast hem die toch zowat 50% van het optreden naar zich trok. Verder hadden we op gitaar niemand minder dan Kirk Fletcher, Johnny Viau aan de sax en Rich Wenzel op keyboards. En deze heren werden vlot en vol overgave begeleidt door, de wat gekke bekken trekkende, Max Bangwell op drums en Paul Loranger aan de beide bassen. Er wordt van start gegaan met het nummer ‘Redheaded Woman’ en de finish zou pas zo’n 3 uur later in zicht komen. Muzikaal staat alles als een flatgebouw en krijgen we afwisselend mooie solo’s van Johnny Mastro, Kirk Fletcher en Johnny Viau maar ook knap keyboardwerk van Rich Wenzel. Michael “Pink” Arguello praat elke song vlotjes aan mekaar met regelmatig grappige anekdotes. Maar hij is niet alleen een vlotte verteller en bandleider, hij beschikt ook nog over een paar stembanden om U tegen te zeggen en het nodige charisma om een publiek van kenners te blijven entertainen. En het publiek, dat voltallig aanwezig was, genoot met volle teugen van elke song die de revue passeerde. Enkele titels: ‘Big Stella’s Peepshow’, ‘Hard To Handle’ en ‘Walk Right In’. Alsof het maar een oogwenk duurde was de eerste set van toch goed een uur zomaar voorbij en was het ongeveer 30 minuten wachten op de nog energiekere 2de set. Tijdens die 2de set mochten we ook nog vriend aan huis Big Dave aan het werk zien in een kleine “Battle Of The Bluesharps” met Johnny Mastro. Gewoonweg klasse en natuurlijk ging het publiek op dat moment massaal uit z’n dak. Wegens andere verplichtingen konden we helaas het einde van deze 2de set niet beleven maar ik heb voldoende gezien en gehoord om te melden dat elke oprechte bluesliefhebber deze band MOET gezien hebben. Niet alleen goed voor het clubcircuit maar zonder twijfel de ideale afsluiter voor menig festival waar dan ook ter wereld. Hopelijk mogen we vlug weer genieten van deze “Almost The Greatest Show On Earth”.
Het is een hele tijd geleden dat we nog eens naar de Crossroads in Antwerpen zijn geweest, eigelijk horen we ons te schamen dat we er niet meer vertoeven. Het is een gezellige club met een jarenlange traditie van goede muziek.
Deze zondag was daar weer een bewijs van met de Amerikaanse band 2000 LBS Of Blues of tewel 2000 Ponds Of Blues. Het podium stond al opgesteld toen we binnenkwamen en zag er goed gevuld uit met o.a. 2 keyboards, een Lesley, Contrabas en gewone bas, natuurlijk drums, gitaar en saxofoon. De band bestaat dan ook uit 7 personen, of ze samen 2000 pond zijn durf ik niet te zeggen maar muzikaal staan ze zeker garant voor een enorm gewicht aan kennis en ervaring. De band wordt vakkundig geleid door Michael “Pink” Arguello die deze avond nog wat last had van jetlag en het optreden de avond ervoor. Maar dat zal de pret zeker niet drukken met iemand als Johnny Mastro naast hem die toch zowat 50% van het optreden naar zich trok. Verder hadden we op gitaar niemand minder dan Kirk Fletcher, Johnny Viau aan de sax en Rich Wenzel op keyboards. En deze heren werden vlot en vol overgave begeleidt door, de wat gekke bekken trekkende, Max Bangwell op drums en Paul Loranger aan de beide bassen. Er wordt van start gegaan met het nummer ‘Redheaded Woman’ en de finish zou pas zo’n 3 uur later in zicht komen. Muzikaal staat alles als een flatgebouw en krijgen we afwisselend mooie solo’s van Johnny Mastro, Kirk Fletcher en Johnny Viau maar ook knap keyboardwerk van Rich Wenzel. Michael “Pink” Arguello praat elke song vlotjes aan mekaar met regelmatig grappige anekdotes. Maar hij is niet alleen een vlotte verteller en bandleider, hij beschikt ook nog over een paar stembanden om U tegen te zeggen en het nodige charisma om een publiek van kenners te blijven entertainen. En het publiek, dat voltallig aanwezig was, genoot met volle teugen van elke song die de revue passeerde. Enkele titels: ‘Big Stella’s Peepshow’, ‘Hard To Handle’ en ‘Walk Right In’. Alsof het maar een oogwenk duurde was de eerste set van toch goed een uur zomaar voorbij en was het ongeveer 30 minuten wachten op de nog energiekere 2de set. Tijdens die 2de set mochten we ook nog vriend aan huis Big Dave aan het werk zien in een kleine “Battle Of The Bluesharps” met Johnny Mastro. Gewoonweg klasse en natuurlijk ging het publiek op dat moment massaal uit z’n dak. Wegens andere verplichtingen konden we helaas het einde van deze 2de set niet beleven maar ik heb voldoende gezien en gehoord om te melden dat elke oprechte bluesliefhebber deze band MOET gezien hebben. Niet alleen goed voor het clubcircuit maar zonder twijfel de ideale afsluiter voor menig festival waar dan ook ter wereld. Hopelijk mogen we vlug weer genieten van deze “Almost The Greatest Show On Earth”.
Blueswalker
Meer foto's : Lady Blue
